Spannende tijden. Mijn onderbuikgevoel liet mij niet in de steek. Dat komt waarschijnlijk door het formaat van mijn onderbuik. U hoort het Joop waarschijnlijk inmiddels al zeggen.

Vanmiddag heeft Dr. Dezaire gebeld. Er zijn twee verontrustende plekjes te zien op de MRI-scan van de hersenen. Hij heeft dit besproken met een neuroloog en we kunnen a.s. woensdag al terecht.

Er is nog een kans dat het meevalt. Daar blijven we maar op hopen. Joop heeft 10 jaar geleden die hersenvliesontsteking gehad. Er is een mogelijkheid dat het om littekenweefsel gaat.
 

Joop lag te slapen toen de dokter belde. Hij is de laatste dagen behoorlijk beroerd en ligt dus veel in bed. Joop schrok in het geheel niet van de melding omdat hij, net als ik, de hoop heeft dat het van de hersenvliesontsteking komt. Er breken dus nog meer onzekere tijden aan.
 

Ik heb wel gelijk gevraagd wat er gaat gebeuren als ook de neuroloog twijfelt aan de plekjes?

Dan zal naar alle waarschijnlijkheid stap 2 in werking treden. Hem opgeven voor de nieuwe medicijnen. Met onze postcode hebben we het in ieder geval getroffen.

Geen straatprijs maar wel het Erasmus MC die dit medicijn wel verstrekt.
 

De vraag is dan: komt Joop voor deze behandeling in aanmerking? De toelatingseisen zijn heel hoog. Ik heb gewoonweg weer even nodig om mezelf van deze klap te herstellen.
 

Er komt op mijn zachts gezegd weinig werk uit mijn handen.
 

Toch gaan we niks annuleren. De opnames gaan door en ook het feestje voor mijn ouders.

Ze zijn volgende week 59 jaar getrouwd. Dat is iets om te vieren. Het heeft geen nut om te wachten tot ze 60 jaar getrouwd zijn. Leven doen we nu.