Inmiddels heb ik iets geleerd. Monty heeft moeite met naar boven springen. Hij heeft geen moeite met het springen van een afstand. We hoorden namelijk een grote plof en daar zat Monty, midden in de kist van Joop.
Ik ben mij werkelijk te pletter geschrokken. Rob en ik vlogen naar Joop en tilden Monty uit de kist. Wat zijn katten toch raar. Ik moet u eerlijk bekennen dat ik nooit gedacht had dat ik het zou kunnen. Joop wilde heel graag thuis zijn. Ik dacht: “Durf ik dat wel?”. Ik herinner me dat Yosh zei:”Pap, jij kunt dat wel willen maar mama is er ook nog”. Ik blijf hier wonen en hoe ga ik dat ervaren. Maar wat ben ik ongelofelijk blij dat ik het gedaan heb. Het is heerlijk om Joop hier in het kantoor te hebben. Bijna op hetzelfde plekje als waar hij altijd zat. Gisteren hebben Yosh, San, Mar, Driss en ik hier in het kantoor de door de zus van San gemaakte soep gegeten. Ook Joop zou hem heerlijk gevonden hebben. Net zoals hij altijd zo genoot van de heerlijke soep die San voor hem maakte. En als ik dan 1 A4-tje verder ben, dan denk ik: “Wat wilde ik nou eigenlijk schrijven?”.  Ja, eigenlijk dat ik zo tegen het moment opzie dat ze Joop vanmiddag komen halen.
 

Mocht u besluiten naar het rouwbezoek te komen, dan wordt u geïnformeerd dat naar alle waarschijnlijkheid de kist gewoon open zal zijn. Ons plan was een dichte kist met een mooie foto van Joop. Maar Joop is gebalsemd en hierdoor ziet hij er prachtig uit. Veel beter dan dat hij er de afgelopen weken uitzag. We willen om die reden familie van ver en anderen die nog afscheid van hem willen nemen die kans geven. De bedoeling was om degenen die dat wilden hier thuis uit te nodigen. Alleen de dagen vanaf dinsdag tot vrijdag zijn omgevlogen. Ik merk dat ik enorm in de stress schiet als er meerdere mensen tegelijk in mijn huis zijn die ik niet de aandacht kan geven die ik zou willen. Die aandacht wordt nu door andere mensen gegeven. Ik vlieg altijd al van de hak op de tak en dat is nu nog 10x erger.

Het is bizar hoeveel steun je in dit soort tijden ondervindt. De hulpvaardigheid van familie en vrienden maar zeker ook alle lof voor die lieve Jasper van de Dela. Hij belt iedere morgen even om te vragen hoe het met mij gaat en het lijkt erop dat hij een net zo’n grote regelkont is als ik. Achter de schermen is hij extra drank aan het bestellen. Volgens mij denkt hij:  “Die Joop is zó leuk, daar komen vast veel mensen voor”. Dat hoop ik maar. Soms heeft Jasper ineens een idee. “Hé Yvon, ik heb een idee. Wat zou je ervan vinden als we dit of dat doen?”. Ik reageerde: “Zo gaaf man, dat doen we. Echt een goed idee. Doe jij dit werk vaker?”. Dan moeten we toch allebei wel weer even lachen.