Ik heb, net als gisteren, toch ook nog wel wat kunnen regelen. En dan bedenk je ineens dat zo’n e-learning nog niet zo gek zou zijn. Zo belde ik bijvoorbeeld gisteren naar de ABN Amro Bank om mijn rekening te wijzigen. Ik wilde een afspraak maken op één van de kantoren. Op welk kantoor komt u altijd? Ik ben nog nooit op één van uw kantoren geweest.
Oh, wat is de reden van uw bezoek?  Ik vertelde dat mijn man was overleden en dat ik het één en ander wil regelen voor de rekeningen. Nou, ze ging mij laten terugbellen. Ik dacht nog: “Kutje,  je kunt wel even zeggen, gecondoleerd”. 
Na vijf minuten ging de telefoon: de ABN. Ik dacht nog: “Oh, ze is wakker geschoten”. “Mevrouw, ik had u net aan de lijn maar ik ben iets vergeten”. Ja, daar ging het komen. Nee, hoor. “Sorry maar ik ben vergeten uw huisnummer te noteren”. We zijn meer dan een dag verder en ze hebben nog niet gebeld.
 

Hoe anders was het mailtje van het openhaardencentrum in Vlaardingen. Zij hebben in november met spoed een open haard geplaatst; wat waren ze lief en wat hebben Joop en ik ervan genoten.Het is een gesloten open haard en de ruit is aan de binnenkant heel vuil geworden. Joop was niet meer in staat om mij te helpen om hem schoon te maken en ik durf het niet. Gewoon te bang dat ik iets fout doe en dan met zo’n bewust druppeltje te maken krijg. Ik schreef dat Joop was overleden en dat ik wilde vragen of zij het wilden komen doen. Ik zou dan Yosh vragen om aanwezig te zijn. Ik gaf aan dat ik mij realiseerde dat daar kosten aan verbonden zouden zijn en dat ik daar geen problemen mee had. Ze mailden terug dat ze graag een afspraak willen maken om langs te komen en ze berekenen daarvoor geen kosten.

Daar kan ik dan weer helemaal blij van worden. Net als de enorme stapel kaarten die, net als de afgelopen dagen, weer niet door de brievenbus paste. Ik heb altijd een hekel gehad aan kaarten. Zelf verstuurden wij al jaren geen kerstkaarten meer. Inmiddels waren veel mensen gestopt om ons een kaartje te sturen. Zo gaat dat toch met kerstkaarten? Als ik er van jou één krijg, dan…….. Ik merk dat het me nu goed doet. Ik lees de lieve woorden en de bewondering voor Joop, mij, Yosh en San. Bedrijven, groot en klein, hebben de moeite gedaan om de condoleances te verzamelen. Bij één bedrijf hadden ze intekenlijsten gemaakt waar alle chauffeurs iets voor mij opgeschreven hadden. Ik had daar pas nog een aantal cursussen gegeven en heel toevallig had ik de directeur aan de lijn toen wij net de diagnose van Joop hadden gehad. Vers van de pers hebben zij vanaf dag één meegeleefd.
 

Ook de notaris heeft gereageerd. Ik zie hem nog zitten toen we voor het gesprek kwamen. Een jong gezin, we kwamen door vanaf de fotosessie dus we waren op ons ‘paasbest’.  Yosh en ik hebben daar binnenkort een afspraak.

Vandaag dus alleen maar geroosterde boterhammen, veel paracetamol en veel in bed. Eigenlijk alleen even eruit om de kaarten te lezen en mijn blog te schrijven. Vanmiddag zijn Yosh, San en mijn zus geweest. Ik heb alleen geslapen. Yosh en San hebben alle boodschappen gedaan en voor mij gekookt. Ik heb toch maar een poging gedaan om wat te eten.
Mijn zus was even naar Joop geweest en had gelukkig een paar foto’s gemaakt. Het graf is inmiddels gesloten. Yosh, San en ik gaan ook snel op stap voor een steen. Eerst even opknappen.