Tien jaar geleden heeft Joop een hersenvliesontsteking gehad. Hij was korte tijd volledig afwezig en na het bijkomen had hij last van geheugenverlies. Wat hebben we daarom gelachen en wat zijn er mensen boos op mij geweest om de manier waarop ik daarmee omging.
 

Zo ging ik toen hij net was ontwaakt samen met Yosh op bezoek. Ik zie hem nog zitten. Hij keek heel beteuterd naar zijn vinger en vertelde heel kinderlijk: Ik keek net naar mijn vinger en toen zat er een snee in en toen keek ik nog een keer en toen was hij weg.

Yosh keek mij vertwijfeld aan. Is dat mijn vader?  Wij waren gewaarschuwd dus wij wisten dat het over zou gaan. In de gang probeerde ik het ijs te breken door te zeggen: Yosh, ik keek net in mijn portemonnee en toen was hij leeg. Toen keek ik nog een keer en toen was hij nog steeds leeg. Wij hadden de grootste lol. Die lol hebben we gelukkig altijd behouden. Ook nu proberen we af en toe nog steeds het ijs te breken. Over dat misbruiken. In die tijd groeide mijn toenmalige bedrijf enorm.
Ik wilde Joop niet lastig vallen met de aankoop van een nieuw voertuig.

Ik had met spoed een nieuwe auto besteld en die zou een week of 2 later al komen. Ik was dus een week later al druk in de weer om allerlei zaken te regelen die komen kijken bij de inzet van een extra voertuig. Joop vroeg: ’Wat ben je allemaal aan het doen?’.  Ik zei: ‘Dat is voor die nieuwe auto’.
‘Die nieuwe auto?’ reageerde Joop.’ Ja, voor Roy. Dat heb ik je verteld, toen had je zeker last van je vliesje’. Joop had direct door dat het misbruik van de situatie was. Met een big smile zie hij een woord wat ik niet ga typen.
 

De kooswoordjes van Joop vallen namelijk niet bij iedereen altijd in even goede aarde.

Daar ga ik binnenkort eens een verhaaltje over schrijven.