Gisteren heeft Yosh een dagje overgeslagen. Hij ging koken bij Sandra. Haar moeder met haar man kwamen genieten van Yosh zijn kookkunsten. Vandaag komen ze weer. De bedoeling was om even weg te gaan. Ik vraag me af of het gaat lukken.
 

Ik heb Joop aangeboden om ergens heen te gaan en dan een rolstoel mee te nemen.
Dat is hem toch net een stap te ver. Net zoals het bed in de kamer. De huisarts noemt het nu al het verboden gespreksonderwerp. Hij wil het ook zo graag. Veel mensen blijken te lang te wachten met het vragen van hulp en het overgaan op hulpmiddelen. Dat is natuurlijk logisch omdat je steeds meer aan het inleveren bent. Je verlegt als het ware steeds een beetje je grenzen.

Joop heeft veel plezier met zijn Skype. Hij heeft het nu geïnstalleerd op zijn computer en telefoon.

Zijn moeder blijft het prachtig vinden om hem zo vanaf afstand te zien. Het gaat wel op afspraak.
We Skypen dan en dan. Er gaat dan één van de broers van Joop naar haar toe om de verbinding tot stand te brengen. Inmiddels hebben ook andere broers Joop via Skype bezocht.

Verder is nu ook nog even de strijd tussen Apple en Samsung losgebroken. Yosh en Joop hebben Facetime, ik niet. Joop vind dat bellen met een gezicht erbij veel leuker. Hebben we de telefoons gehad, is het nu ook nog zo dat Joop nu zit te werken op een iMac en ik maar gewoon op mijn oude computer. Ja, en zo kun je met ziek zijn gewoon hartstikke druk zijn.