Het artikel gistermorgen en de stompzinnige reacties op de site van De Telegraaf die erop gegeven worden, deden de emmer even doen overlopen. WE moeten dus maar onze eigen broek ophouden. Nou, dat is prima. Maar dan moet iedereen zijn eigen broek maar ophouden.
 

Al jaren sponsor ik allerlei organisaties.  Met name Joop en Yosh hebben de grootste lol over mijn donaties aan de stichting AAP. Ik vind dat zij goed werk doen en om die reden ondersteun ik ze al jaren. Zo ook de brandwondenstichting, de vriendenloterij, KWF en recent nog het Leger de Heils. Die waren wel heel brutaal want je moest direct een machtiging afgeven van 6 incasso’s. Toen Joop aangaf doe dan maar 5 euro kregen we als reactie dat 6 euro het minimale bedrag was. Eigenlijk best brutaal. In een boze bui heb ik dus al mijn donaties opgezegd. Vandaag ben ik al wat milder gestemd.

In ieder geval leverde het luisteren van de nieuwe CD van Marco Borsato weer de nodige waterlanders op en was er ook niet echt zin om te gaan shoppen.

Het enige wat ik heb gekocht is een paar fotolijstjes voor op onze nieuwe slaapkamer.

In de loop van de avond kwam er een bericht over een petitie om te ondertekenen. Die heb ik getekend en de link op mijn Facebook gezet. Het is dan zo lief om te zien dat veel mensen dat gelijk gaan delen en ondertekenen.
 

Weer is een project waar ik zo tegenop zat te hikken klaar. Het lijkt erop dat ik binnenkort geen excuus meer heb om verder te gaan in mijn boek: ‘En hij zei: Dag meisje’.