Vannacht, dicht tegen elkaar aangekropen, hebben we onze bijna 25 jaar samen geëvalueerd. We zijn blij dat we altijd zo onszelf gebleven zijn en eerlijk en trouw aan elkaar. Eigenlijk hadden we nooit behoefte aan andere mensen. Aan elkaar hebben we genoeg.

Mensen vragen mij: “Waarom deel je je verdriet niet met een vriendin?”.
 

Jeugdvriendinnen heb ik niet meer. Ik heb er een paar gehad maar die probeerden er altijd met mijn vent vandoor te gaan. Achteraf niet zo gek want ik heb natuurlijk wel een paar juweeltjes versleten. Joop is mijn mooiste. Sorry, oud geliefden.

Ik weet namelijk dat er een paar meelezen. Eigenlijk is dat ook bijzonder. Er is er één bij waarvan ik dacht dat ik met hem oud zou worden. Zoals ik ook altijd gedacht heb om met Joop oud te worden.

Het is zo fijn dat het nooit iemand is gelukt om aan Joop te komen. Tot nu.

Maar nu is het er één waarvan ik niet kan winnen.

Ik ga ervan uit dat ‘kanker’ een man is. Anders was het zeker gelukt.