Vandaag  gaat alles helemaal goed. Geen misselijkheid en ook geen pijn.

Tijd om uit te kijken naar iets leuks. Natuurlijk denken wij vaak: “Wat gaan we nog doen”?
Al direct hebben we gezegd ”We hoeven niet zo nodig ver weg”.
De plannen voor New York of Tokio verdwenen als sneeuw voor de zon.

Yosh riep als eerste: “Herinneringen bouwen kunnen we ook hier”.
En dat klopt helemaal. Yosh die komt koken of uit eten met Yosh en Marijn is voor ons net zo dierbaar. Grappig zo’n serveerster die bij de kassa zegt: “U heeft twee leuke jongens, mevrouw”. Ik was bijna in staat om te zeggen: “Die ene is mijn schoonzoon”. 

Gezien het feit dat Yosh en Marijn mij dat beiden niet in dank zouden afnemen, heb ik dat maar achterwege gelaten. Ze zaten namelijk beiden behoorlijk leuk tegen de serveerster te doen.
Dat zie je als vader en moeder normaal natuurlijk nooit. Joop en ik hebben er dus heel erg van genoten.
 

Yosh en Joop genieten van de auto, het tweede liefje van Joop, naar de garage brengen voor onderhoud, we genieten van het plaatsen van de screens.  Het kabbelt een beetje voort.

Het leek mij dan toch wel leuk om iets te regelen waar we naar uit kunnen kijken.

Dat is gelukt.