Naar huis met ons verdriet en verhaal. Hoe in hemelsnaam ga je dit vertellen aan de ouders van Joop en mijn ouders? Hoe aan zijn broers? Hoe aan mijn zus, Roy, Patty, Denise en Joyce?  Wij hebben verdriet maar er zijn er nog veel meer. Joop ging de auto halen. De auto van Yosh zou blijven staan. We hebben een weekkaart om te parkeren.

Yosh en ik stonden ongeduldig en heel verdrietig te wachten op de afsprakenkaart. Het leek even of de verpleegkundigen niet wisten waarom wij zo ongeduldig en verdrietig waren. De arts was inmiddels weg.
Inmiddels waren ze enkele minuten op zoek naar een folder. Een folder waarin ik zou kunnen lezen wat ons nu te wachten staat. Zijn daar folders voor? Ik zei: ”Laat maar, ik wil weg”. Inmiddels begon ik het idee te krijgen dat ik moest overgeven. Ze vroeg: “Gaat het wel mee u?”. Ik antwoorde: ”Nee”.
 

Ze vroeg: “Waarom niet?”. Ik geloof dat ik zei: ”Hoe zou jij je voelen als je hoort dat het stopt?”.
 

“Stopt?”.  Ik zei:  ”Ja, de dokter zegt net dat ze hem alleen levensverlengend kunnen behandelen en dat hij nog kort heeft”. Ze schrok. Wellicht waren ook zij toch nog niet op de hoogte van de laatste uitslagen. In de auto heb ik mijn zus gebeld. Ze was in haar auto. Rustig zijn en helder blijven denken. “Ben je thuis?”. “Nee, ik ben bij de supermarkt”. “Kunnen we zo even bellen als je thuis bent?”. Volgens mij had ze het toen al begrepen. Zij was de eerste die ik het vertelde. Thuisgekomen hebben we Alfred, één van de zes broers van Joop gebeld. De ouders van Joop wonen in Heerhugowaard en een paar van zijn broers in de buurt.
 

Wij hebben Alfred gevraagd om naar pa en ma te gaan zodat wij het nieuws aan hen konden vertellen met wat steun van hun andere kinderen. Joop ging Ruud en Ton bellen. (Amsterdam en Elst).
 

Ik vloog naar mijn buurvrouw Mieke. Met haar had ik ’s middags zo’n intiem gesprek gehad. Mijn intiemste irrationele gedachten had ik met haar gedeeld. De man van Mieke, onze buurman Henk, is een paar jaar geleden aan kanker overleden. Mieke was toen nog jonger dan ik nu. Na een paar jaar heeft zij het geluk opnieuw gevonden.
Ook haar huidige vriend Leen heeft nu kanker. Huilend sloten we elkaar in de armen. Zij weet wat ik voel.
 

Toen belde Alfred. Hij was bij pa en ma en de telefoon stond op de speaker. Ik liep terug en gaf de telefoon aan Joop. Hij heeft het heel kort en zakelijk verteld. Het gesprek duurde 5 minuten. Hierna ging hij zijn baas Theo bellen. Yosh ging even naar Tim. Een van zijn vrienden. Zijn vader is overleden aan kanker.

Toen Yosh terug kwam wilde hij naar zijn eigen huis. Even rust en even weg bij elkaar hoe gek het voor u misschien lijkt. Ik belde mijn zus dat ik eraan zou komen om samen met haar het bericht te gaan vertellen aan mijn ouders.